Op vakantie in een woonwijk

Terwijl Mieke en Thomas hun vakantieroute door Marokko uitstippelen, lig ik in ‘hun’ achtertuin in de tent. Mijn gezicht is koud, maar ik rol me steeds dieper in mijn slaapzak.
Ik denk terug aan vandaag. Vanochtend vroeg ben ik uit Amsterdam vertrokken, met vakantiekriebels in mijn buik die omgetoverd werden tot stress toen mijn tram op de maandagochtend opeens niet reed. Ik was een half uur later op Centraal. Na een kort afscheid “De trein gaat nu vertrekken, tot volgende week. Ik bel je!” vervolgde ik mijn reis naar Brabant. Ik open de verpakking van de fruittella. Als kind kwam ik bijna maandelijks in het centrum van Den Bosch, maar in De Slagen ben ik pas een aantal keer geweest. De conducteur roept het volgende station om. Ik zet mijn zonnebril op en als ik uit de trein stap zijn vakantiekriebels weer terug. Bus 6 richting Empel brengt me op mijn bestemming, halte Rompertpassage.

Nog voordat ik mijn backpack uit neer heb kunnen zetten, staat Martijn van de Zande voor mijn neus. Martijn had over mijn vakantie in de Bossche Omroep gelezen. Het leek hem leuk om een kort item te maken voor Radio 1, en voor ik het weet ben ik op pad met een verslaggever in een rode jas. Mijn doel is om een slaapplek te vinden voor vanavond. De zon schijnt en veel buurtbewoners zitten lekker buiten of zijn aan het werk in de tuin. Al gauw komen we een buurtbewoonster tegen die haar hond aan het uitlaten is. Zij moet lachen om het idee dat ik een week op vakantie ga ik deze woonwijk. Ze heeft geen slaapplek voor me, maar ze wenst me wel succes. Als we even later aanbellen bij een rode voordeur, doet een jongen met open. Hij kijkt me verbaasd aan als ik vertel dat ik een week in zijn wijk op vakantie ga, hijzelf was veel liever naar Spanje gegaan. Ook komen we een Syrische vluchteling tegen, die nu een aantal maanden in Den Bosch woont. Hij vindt dat de mensen hier heel gastvrij zijn. Ik merk dat mensen nogal schrikken van mijn directe vraag. Een slaapplek bij een van deze mensen zit er vanavond helaas (nog) niet in.

Als Martijn is vertrokken besluit ik om de buurt eens verder te gaan verkennen. De Slagen is een woonwijk die opgedeeld is in zeven straten. Het is een zogenaamde bloemkoolwijk, een wijk uit de jaren ’60 en ‘70 waar woonerven voor het eerst geïntroduceerd werden. Ik begin bij het begin: De Eerste Slagen. Als ik door de straat heenloop, valt het me op dat bijna alle huizen hetzelfde zijn: grote, vierkante betonnen blokken. Pas wanneer ik beter kijk, zie ik dat elke huis toch iets unieks heeft. Ik besluit om iedere dag van een andere straat, een kleine fotoreportage te maken. Er zit veel schoonheid in die alledaagse oplossingen of dingen.

Het lijkt wel of de tijd hier sneller gaat dan in Amsterdam. Rond vijf uur heb ik afgesproken met Thomas. Hij woont samen met zijn vriendin Mieke in zelfgebouwd huis op Minitopia. Minitopia is een groene oase in de woonwijk De Slagen. Er wordt hier geëxperimenteerd met nieuwe woonvormen. Op het bijna bosrijke en heuvelachtige terrein staan verschillende kleine huisjes, maar het is mooier en milieubewuster dan Centerparks. Thomas kookt samen met Eva, een heerlijke salade met forel. Op hun veranda in de eerste lentezon drinken we mijn meegebrachte wijn. Mieke doet zonder zeuren de afwas. Chocolade als toetje. Alles gaat gemoedelijk ik voel me al snel thuis. Kat Akie kroelt wat op de bank, wij kletsen over de dingen in het leven. In mijn ooghoek zie ik mijn tent staan, de eerste nacht slaap ik hier.

Meer foto's kun je bekijken op mijn instagram @vakantieparkdeslagen